Με το κράτημα της μνήμης, το
μήλο της δοκιμασίας.
Με απόκλιση μερικών·
πιθανότατα εξήντα σκοτάδια και εξήντα ανακλίσεις και εξήντα παρωπίδες από τις γήινες.
Στον μισό χώρο από αυτόν που
συνήθως η αντίληψη δεχόταν, όλο με πολλών ανείπωτων την συσσώρευση θρεμμένο,
αλλά και στο Ιερό της αδιαπραγμάτευτης προσφοράς – ή μάλλον ενός χρέους –
προσφερόμενο. Των άκρων η αγκύλωση, ταγμένη στην προσήλωση κι ο φόβος του
μοναχού να αλληλοξεκοιλιάζεται με την γοητεία των ορίων που δεν αγάπησε να
μετριάζεται.
Πού είναι ο Καταμαρτυρόπουλος,
η Ηλιαστή η Ανωτάτου, ο Θολομνήμων Πρωτονέος, η Παθωνία Φωσωσμένου;
Τα ύδατα ανέβηκαν, το βόλεμα
επνίγηκε, στο άχρηστο γυρολόι, η σιωπή δυνάστης λυτρωτής, τα κατά δύναμη τείχη της
εις τα ίδια πόλεως, που πασχίζει διαπερατά και ορθωμένα, δεκτικά και αμείλικτα
να κρατήσει. Περπάτησε στο νήμα το μίσος; Ανέβηκε στο δώμα καθόλου; Να λάβει
χώρα κάποια διερεύνηση για την αξίας της διερεύνησης περί της απέλπιδας βουτιάς
στον ωκεανό του νοιαξίματος;
Όταν κουλουριάζεται με τα
μάτια βγαλμένα από πάνω, σε νιώθει κοντά του.
.
