δεν γνωρίζει τι θέλει

Δεν γνωρίζει τι θέλει. Έτρεξε μέσα στα πυκνά υγρά της αβαρούς, παλλόμενης ακινησίας, τα μούτρα δέχονταν λίθινους όγκους οσμών που ξεμαθεύτηκε η ανάμνησή τους, να εξυψώνεται η πλάση και να μη της ανοίγεται η πόρτα του απροϋπόθετου.

Τα γρασίδια ελατήρια, κουβέρτες και γαβάθες εντροπίας. Τα δισεκατομμύρια φαράγγια, σφυριά στα γόνατα, λεία παγωμένη έρημος. Μόνο από φόβο σταματάει κανείς, καθώς στους κροτάφους ανάμεσα βολοδέρνει το τίναγμα που ενίοτε οράται, η πανίσχυρη γύμνια του δικαιολογούμενου παπαγάλου, ο ακούραστος ξυλοδαρμός του άχρονου βηματισμού σε συχνότητες που δεν τις έπιασε το ιώδιο, αλλά τις τηγάνισε ο παφλασμός των ψυχών που ήρθαν και ποτέ δεν έφυγαν, καθώς και το κουκούλωμα των αγρίων διακλαδώσεων στην απώτερη καμπύλη που περιμένει χιλιετίες τώρα να χυθεί στο άπλωμα, ίσα με κάτω τους πυθμένες.

Ήταν κι αυτό ένα μικρό παράδειγμα από την εποχή που ο θρήνος κατέκαιε τα χαμογελαστά βλέμματα, το άνοιγμα των αγκαλιών έφερνε τους κόσμους των τάφρων στο λιώσιμο το κάθετο και οι εισπνοές των αναβαινόντων σφαιρών γκρεμοτσάκιζαν το πολωμένο χάος ή γκρεμοτσακίζονταν στις πυρωμένες ακίδες που τα ύδατα όταν είδαν, αποτεφρώθηκαν αμίλητες.

μ α κ ρ ό θ ε ν

http://stephanos-sabaziotis.bandcamp.com/album/m-a-k-r-o-th-e-n 

οἱ ἔγγιστά μου ἀπὸ μ α κ ρ ό θ ε ν ἔστησαν (Ψαλ. 37:12) 

Μικρή σειρά συνθέσεων για το αγωνιώδες που ουδέποτε απλώθηκε παραέξω, για το εγγύς που από μακρόθεν δρα, για το εντεκάρι τικ που επικάθησε άτσαλα στην περιοχή του κτηρίου που χορεύει μέσα στις φλόγες του Ελ Αλαμέιν. 

Ελαχιστότατοι μετεωρισμοί ανάμεσα στον ήχο και τον λόγο συνθέτουν το μικρό αυτό ξεβόλεμα. Είναι η πρώτη ρωγμή στο τσόφλι της ιδιωτικής σφαίρας, μια αφετηρία. 

Οι θεματικές των συνθέσεων διαμορφώθηκαν μακριά (με όρους απόστασης) από τις περιοχές όπου ο υποφαινόμενος ανδρώθηκε. Αυτή η απόσταση βοήθησε στη διαδικασία της αφαίρεσης μέχρι τα έργα να πάρουν μια μορφή ικανή να βγει προς τα έξω. 

Επίσης, η τελική διαμόρφωση των συνθέσεων υπήρξε μακριά (με χρονικούς όρους) από τα πρώτα ψήγματα αυθόρμητων πειραματισμών σχεδόν πέντε χρόνια πριν. 

Ο τίτλος της συλλογής απορρέει από αυτή την καταλυτικής σημασίας χωροχρονική απόσταση. 

Όλες οι ηχογραφήσεις έγιναν εν μέσω αραιών χρονικά πειραματισμών στο κατ' οίκον μουσικό εργαστήριο. Στη διαδικασία χρησιμοποιήθηκαν ψηφιακοί συνθετητές, ηχογραφήσεις φωνών με κινητό τηλέφωνο, ψηφιακές προσομοιώσεις piano και ηλεκτρικού piano, αφρικάνικη mbira, κρουστά δαχτύλων και δείγματα ήχων από αρχεία στιγμών της καθημερινότητας.

το ίδιον αίμα

Λονδίνον, 2 Ιουλίου 2016

Τα ανυπόφορα, πικρά κι αδίστακτα

έλιωναν τις αντιστάσεις με του υπερεγώ

τα ηφαίστεια.

Κατέβαιναν της τέρψης τα έρμαια

από το αδιαπέραστο, στο αδιαπέραστο,

το συμπαγές και το αιώνιο.

Ένα μεγάλο χαλί-ναρκοπέδιο,

της νάρκωσης το όργιο

φοβάται τη Μεσόγειο.

Το ίδιον το αίμα μπήγει το μαχαίρι στο σβέρκο της φαρμακωμένης αναπαύσεως

και γελάει,

γελάει και συνθλίβονται της βρωμερής σιωπής

τα νεοκλασικά κλασμένα αρρωστιάρικα μπαστάρδια.

Αν είναι δυνατόν. 

αγωνιώδους που ίσως ουδέποτε απλώθηκε παραέξω - Μακρόθεν

The bitter truth of a smiling dog, a careless ending, a cloud of confident soil, a dancing rust. An agony that was never well-communicated, a force never become known.

a g o n i z i n g  a n d  n e v e r  b e c o m e  k n o w n

available for free download:

https://stephanos-sabaziotis.bandcamp.com/track/agonizing-and-never-become-known  

additional artwork available here:

https://www.dropbox.com/sh/6ywtwoa23n2myv0/AAC4SFprSKd8_IpG8fcQjxqMa?dl=0