οἱ ἔγγιστά μου ἀπὸ μ α κ ρ ό θ ε ν ἔστησαν (Ψαλ. 37:12)
Μικρή σειρά συνθέσεων για το αγωνιώδες που ουδέποτε απλώθηκε παραέξω, για το εγγύς που από μακρόθεν δρα, για το εντεκάρι τικ που επικάθησε άτσαλα στην περιοχή του κτηρίου που χορεύει μέσα στις φλόγες του Ελ Αλαμέιν.
Ελαχιστότατοι μετεωρισμοί ανάμεσα στον ήχο και τον λόγο συνθέτουν το μικρό αυτό ξεβόλεμα. Είναι η πρώτη ρωγμή στο τσόφλι της ιδιωτικής σφαίρας, μια αφετηρία.
Οι θεματικές των συνθέσεων διαμορφώθηκαν μακριά (με όρους απόστασης) από τις περιοχές όπου ο υποφαινόμενος ανδρώθηκε. Αυτή η απόσταση βοήθησε στη διαδικασία της αφαίρεσης μέχρι τα έργα να πάρουν μια μορφή ικανή να βγει προς τα έξω.
Επίσης, η τελική διαμόρφωση των συνθέσεων υπήρξε μακριά (με χρονικούς όρους) από τα πρώτα ψήγματα αυθόρμητων πειραματισμών σχεδόν πέντε χρόνια πριν.
Ο τίτλος της συλλογής απορρέει από αυτή την καταλυτικής σημασίας χωροχρονική απόσταση.
Όλες οι ηχογραφήσεις έγιναν εν μέσω αραιών χρονικά πειραματισμών στο κατ' οίκον μουσικό εργαστήριο. Στη διαδικασία χρησιμοποιήθηκαν ψηφιακοί συνθετητές, ηχογραφήσεις φωνών με κινητό τηλέφωνο, ψηφιακές προσομοιώσεις piano και ηλεκτρικού piano, αφρικάνικη mbira, κρουστά δαχτύλων και δείγματα ήχων από αρχεία στιγμών της καθημερινότητας.
No comments:
Post a Comment