όντας

Επαναλαμβανόμενο γέμισμα, το κράτημα δεν έφταιξε, τα εξωγενή για την παραμόρφωση και το αδικαιολόγητο της ποσότητας. Αν δεν είναι η αιτία, είναι σίγουρα αυτό που ευκόλως προκύπτει από το κατά λάθος άγγιγμα πυρωμένου και ανεπιθύμητου, διότι το ξερατό του έγκατος τυγχάνει λύπης και δεν αναμένεται πάντα αείμνηστη εκδοχή.

Και πώς να χαρακτηριστεί τώρα το τώρα; Να χαραχτεί να χαρεί της λείανσης την φρικτή αποκάλυψη ότι ναι μεν δεν κατέβηκε το βάδισμα, αλλά νομίστηκε ως απόλυτα παθητικό το θυμικό το άλλων αρχαιότερων χρόνων ιππικό.

Ζάλη αιθρίων, τίποτα δεν ήρθε σήμερα από την αθώα του την ανέγγιχτη και να κατατρώει αυτός ο επικρατών την άμμο, το χρώμα μιας όψης σε τρία σημεία της υπέρλογης και την χωρίς σκοπό παρακέντηση από την πλημμύρα του οφθαλμικού κενού, πλήρους αντιληπτών, μα όχι απτών. Ο όντας.  

.